Насловот на овој коментар е пост на Фејсбук. Еден одличен афоризам. Актуелен.
Му се извинувам на авторот што не го именувам. Ми се изгуби статусот и не можам да го најдам.
Ете. И јас ко Оливер Спасовски. Еден статус на Фејсбук не можам да пронајдам, не па да откријам кој се заканува со подметнати бомби и зошто.
А работава е претерано сериозна. Да биде бељата поголема, не сум сигурен дали премиерот Димитар Ковачевски и неговите министри се свесни за магнитудата на овие секојдневни потреси.
Највисок приоритет во овој момент не е европската агенда.
Уште помалку уставните промени.
Не е ни борбата против корупцијата и организираниот криминал.
Дури ни економската, финансиската и енергетската криза.
Се разбира, сите тие нешта се важни. Но, во овој момент топ тема се лажните дојави за подметнати бомби. Тоа би требало да биде прва точка на дневниот ред на сите органи и тела на централната и на локалната власт.
Заканите со бомби ја парализираат земјата, го нарушуваат ритамот на секојдневните активности на луѓето и сеат страв насекаде.
Тоа е оправдан страв. Да не се лажеме дека не е така. Златното правило вели дека заканите никогаш не смеат да се игнорираат. Ако се игнорираат, постои реална опасност заканувачот или заканувачите да почувствуваат потреба да ја потврдат кредибилноста на своите закани.
А тоа значи дека никогаш не треба да се исклучи можноста некогаш некаде навистина да пукне. И да настане пекол…
Некој ќе рече, па тоа е целта на овие закани – да се посее страв, да се парализира земјата, да се докаже неспособноста на власта и на институциите.
Е ако тоа навистина е намера, тогаш мора да се признае дека на заканувачите одлично им врви работата.
Веќе на сите ни е јасно дека МВР на чело со Оливер Спасовски не поседува ресурси и знаења да се справи со овој напад, којшто во новата терминологија се нарекуваат хибриден.
А кога не може да се справиш со некој проблем, хибриден или не, бараш помош.
Бидејќи ова не е предизвик – ах, колку е трагикомична таа кованица од современиот политички новоговор! – ова е проблем.
Проооооблем!
И каде се сега нашите сојузници од НАТО и нашите пријатели од ЕУ да ни помогнат?
Не дека јас ги барам, но…
Еве, САД испратија цела експедиција истражители во Македонија да ни помогнат во борбата против корупцијата. Никој не ги повика, да не се лажеме како мали деца. Нејсе, добредојдени се. Но, би сакал отворено и јавно да ја прашам амбасадорката Анџела Агелер – помислуваат ли Американците да ни испратат и еден тим за борба против тероризам и ваков вид закани?
Денеска ја читам и изјавата на германската амбасадорка Анке Холштајн. Нѐ убедува жената дека тоа со менувањето на Уставот ќе нѐ болело, ама ќе било за наше добро. Би сакал и неа да ја прашам јавно и отворено – бидејќи е јасно дека многу повеќе ќе нѐ здоболи ако некаде навистина рокне некоја бомба, помислиле ли Германците да им помогнат на граѓаните на Македонија да се справат и со оваа болка, или мислат само на она што ги боли Бугарите?
Се извинувам што сум груб, но ако веќе стануваме село без кучиња и странски протекторат, ајде да се однесуваме согласно со таа наша позиција. Нека не се курчи кој не знае да лета. Нека не фрла чифтиња, нека не се фодули, туку нека бара и нека моли за помош.
Не ми е јасно зошто Ковачевски и Спасовски не го прават тоа. Можеби и го прават, ама тајно. Јас, пак, мислам дека тоа треба да се каже и јавно. Нема шанот да им падне…
И зошто за залажуваат себеси, а се обидуваат да ја „ложат“ и јавноста, со глупави анализи, како онаа на оној институт Ифимес, според која целта на оваа хибридна војна (втор дел) сега било да падне Оливер Спасовски, откако претходно успешно бил урнат Зоран Заев во некоја операција наречена „Коњички скок“?
Алоооооо!
Разбудете се, другарчиња!
Нѐ заболе нас и за Оливер и за Заев! Са опроштењем…
Децата ни одат на школо секој ден и не знаеме кога, како и дали ќе се вратат дома.
Денеска дојава за бомба го евакуираше Ковачевски лично.
У џигер ви се влезени, разбирате ли?
А бре една петарда да пукне некаде, има да тече од ногавици!
Целата колумна на Бранко Героски за Плусинфо на следниот линк:
