Еден од најдобрите германски познавачи на југоисточна Европа, Западниот Балкан и проширувањето на ЕУ смета дека се додека земјите членки на унијата имаат право на вето за прием на нови членки проширувањето ќе биде блокирано.

,,Емануел Макрон често го кажуваше тоа, а истото го прави и сега Олаф Шолц: Без реформа на принципот на едногласност во ЕУ, нема да може да се приклучат нови членки. Од друга страна, додека лидерите како Јарослав Качински или Виктор Орбан сакаат да примат (одредени) нови членови проширувањето ќе биде тешко”, смета Михаел Мартенс во анализата за Франфуртер Алгемајне Цајтунг.

… Качински не сака да се откаже од правото на полско вето заради Украина, ниту Виктор Орбан, кој жестоко сака Србија (на Вучиќ) да стане членка на ЕУ. Да се ​​работеше само за овој или оној политичар, работите немаше да бидат толку сериозни, бидејќи ќе дојдат нови лидери. Но.

Конфликтот за тоа дали принципот на едногласност во ЕУ треба да се реформира (укине) или да се задржи се однесува на основните интереси на Париз, Берлин, Варшава, Будимпешта и другите земји-членки.
Не може да се предвиди дека суштинските интереси на земјите-членки на ЕУ за прашањето за едногласно гласање ќе се променат суштински само затоа што на власт ќе дојдат нови политичари. Основната констелација на односите останува иста”, смета Мартенс.

Мартенс поставува болно прашање пред се за Македонија и Албанија. Според него дилемата е сега дали да се лажеме дека се додека постои правото на вето ќе има проширување или треба веднаш да се бараат алтернативи.

,,Имајќи ги предвид овие околности, дали има смисла да се преправаме дека проширувањето на ЕУ, имено вклучувањето на нови полноправни членки со право на вето, е реално? Или не е крајно време да се разговара за алтернативи за полноправно членство на Западен Балкан, Молдавија и Украина?