Македонскиот претседател Стево Пендаровски три дена го крие писмото во кое се бара
„Слобода и правда за бугарскиот народ“ кој живее во Македонија.
Писмото е потпишано од претседателот на веќе непостоечкиот културен клуб ,,Иван Михајлов” од Битола кој го носи името на фашистичкиот соработник и сатрап.
Од нејасни причини Пендаровски не го открива писмото и неговата содржина од која станува јасно дека бугарското малцинство има многу поголеми аспирации од обично споменување во уставот како малцинство.
Според извори во кабинетот на претседателот, писмото не се објавува затоа што е можно Пендровски наскоро да го повика испраќачот на писмото на разговор, а темите од писмото се многу сензитивни и имаат врска со македонската национална безбедност.
Меѓу главните барања во писмото се Македонија да не агитира кај европските сојузници дека Бугарите во Македонија се „фашисти“, да се запре со создавање „лажни бугарски здруженија“, да престане „корупцијата на поединечни јавни личности во Софија“, да запре „тепањата на македонските Бугари, отпуштањата од работа, палењето и пукањето на Бугарски клубови, ослободување на сторителите, забрана на бугарски здруженија, говор на омраза, сквернавење споменици и фалсификување на бугарскиот јазик историја“.
Expres.mk ексклузивно го објавува целото писмо до Пендаровски кое тој засега го крие:
Господине претседателе,
Поминаа повеќе од три децении од крајот на југословенската окупација на нашата земја
Македонија. Три децении во кои македонските Бугари очекуваа нашиот народ да
добие слобода и правда рамноправно со останатите народи кои живеат во
земјата. Денеска ова е инсистирање на сите 27 земји членки на Европската Унија.
Проблемот е веќе ЕВРОПСКИ. Ништо не може да го поништи фактот дека во Македонија
има бугарско прашање кое може да се реши само со алатките на демократијата и
на владеењето на правото. Тепањата на македонските Бугари, отказите од
работа, палења и пукотници во нашите клубови, ослободување на сторителите,
забрана на нашите здруженија, говор на омраза во контролираните медиуми,
сквернавењето на нашите споменици и фалсификувањето на нашата историја – ништо нема да не запре затоа што…НИЕ СМЕ НАРОДОТ! Ние сме народ на цар Самуил, на преродбениците, на егзархијата, на Илинденци, на Гоце, на Тодор Александров и на Ванчо Михаилов. Нашето
вклучувањето во Уставот на РМ не е привилегија, туку право. Без него, татковината би била
сатрапија. Очекуваме јасно да ја кажете вистината – дека без уставни гаранции за
правата на бугарскиот народ во Македонија, нашата земја ќе остане зад оградата
на Слободниот свет.
Господине претседателе,
Вие наведувате дека сакате да се консултирате со Работната група за тоа како да го додадете зборот „Бугари“ меѓу наведените делови на народи на три места во Уставот. Ние сме подготвени да ви помогнеме во тешката задача да го запишете Основниот закон три пати од овие ШЕСТ букви.
Гледате, ние сме сигурни дека не можете да разговарате за нашиот статус зад нашиот грб. Без нас и со наметнување на формули кои би биле
камуфлирање на нашата нееднаквост нема да се реши проблемот со нашиот статус.
Очекуваме да бидеме поканети да бидеме сослушани во Скопје, како што бевме поканети и чуени од Европската комисија во Брисел. Адресите каде што очекуваме да ги добиеме вашите покани добро ви се познати – тие се истите на кои беа испратени луѓе да не запалат и да пукаат во нас.
Господине претседателе,
За да ви помогнеме однапред во вашиот тежок потфат со демократски реформи, имаме 4 барања за вас:
1. Кога јавно коментирате за ова прашање, не си играјте со терминот „малцинство“
затоа што не сме малцинство и во иден неизвалкан попис на македонското население овој рестриктивен статут ќе се покаже како невистинит.
2. Не агитирајте кај европските сојузници дека македонските Бугари се „фашисти“. Тие веќе знаат дека КОГА ГО ГУШКАШ ВУЧИЌ ГО ГУШКАШ ПУТИН кој го користи истото
обвинувања за „фашизам“ против жртвите на нивната агресија.
3. Побарајте од вашите безбедносни служби да не ги трошат парите на даночните обврзници за создавање лажни бугарски здруженија да не претставуваат. Годината е 2023, а не 1945 година.
4. Не сметајте на тоа дека ќе можете да не поколебате корумпирајќи ја поединечната јавност и лица во Софија. Во Бугарија имаме БРАЌА, НО НЕМА ГАЗДИ. Нашата борба е НАША
борба…додека зората на слободата не изгрее.
Очекуваме, господине претседателе, да ја прифатите нашата подадена рака.
Центар „Иван Михаилов“ Битола
