Скопјанец со иницијали З.Ј. се потсетува на денот кога Собранието го промени уставното име.
“Болката беше незамислива. Возрасни мажи стоевме пред полицискиот кордон и плачевме. Браќата пееја патриотски песни и пиеја ракија.
Ја нудеа за душа на Македонија.
Имаше и полицајци кои плачеа со нас.
Еден од полицајците е од Автокоманда. И тој плачеше.
Имаше и полицајци кои се смееја и провоцираа. Па им фрлавме патарди од далеку а браќата ја тресеа оградата.
За брзо време дојдоа две коли со ,,Алфи” кои почнаа да провоцираат и да ги влечат браќата а ние се повлековме кон споменикот на АСНОМ.
Имаше уште по некој постар човек кои гласно пцуеја.
Џабе.
Најтешкиот и најлошиот ден во мојот живот…
И многу беше ладно. Но тој студ е ништо во споредба со студот во душата.
Помизерно не сум се чувствувал никогаш. Мал и недостоен. Посрамотен и згазен. Скршен.